آسیب های  شبکه های مجازی در خانواده ها را جدی بگیریم 

زهره مهرنوروزی -بخواهیم یا نخواهیم در خانواده ها چیزی که  بیش از همه به آن وقتمان را اختصاص می دهیم فضای مجازی است. این روزها  در خانه ما ایرانی ها که روزی فقط دورهمی های خانوادگی بود بگو  و بخنده های نوجوانان فامیل بود جایش را به گوشی های همراه داده است نوجوانانی که وقت گذاشتن برای فضای مجازی از آب و نان برای آنها واجب ترشده است این تغییر در بین زوجین نیز مشهود است. آسیب های فضای مجازی متاسفانه خیلی مشهود نیست اما خوب که  دقت می کنیم سرنخ تمام اختلاف ها و سردی روابط درون خانواده ها به فضای مجازی باز می گردد.

روابط در فضای مجازی به جایی رسیده که دیگر خانواده‌ها حرفی برای صحبت با یکدیگر ندارند؛ این شبکه‌ها آنچنان عواطف و احساسات را به سمت خود کشانده است که جوانان ما تحت سیطره این شبکه ها قرار گرفتند و خانواده دیگر نمی‌تواند نقش خود را به خوبی ایفا کند و باعث ایجاد سوء‌تفاهم در جوانان متاهل می‌کند.

فضای مجازی برای متاهلها فضایی مجرد گونه ایحاد که دیگر احساس مسئولیت در قبال خانواده نمی‌کنند به باور کارشناسان خانواده فضای مجازی نقش مهمی در افزایش طلاق عاطفی خانواده ها دارد.طلاق عاطفی به این معنی است که دو نفر در زیر یک سقف با یکدیگر زندگی می‌کنند اما ارتباط عاطفی زوجین به مرور زمان به حداقل می‌رسد و پس از اینکه روابط عاطفی آنها کاهش یافت امکان طلاق حقیقی وجود دارد؛ طلاق عاطفی زمانی شکل می‌گیرد که توقعات و نیازهای افراد با استعمال شبکه‌های مجازی افزایش پیدا کند و بجای اینکه فرد عواطف و محبت را از همسر خود بگیرد، از طریق فضای مجازی دریافت می‌کند که زمینه را برای طلاق عاطفی فراهم می‌کند و یکدیگر را برای مدتی تحمل می‌کنند و پس از زمانی نهایتاً باعث طلاق توافقی می‌شود که با یکدیگر توافق می‌کنند تا در احساساتی که قبلاً می‌توانستند با یکدیگر تقسیم کنند، شریک نباشند.

متاسفانه گرایش بیش از والدین به استفاده از فضای مجازی باعث نادیده گرفتن نیاز فرزندان می‌شود؛ زیرا افراد خانواده مدت زیادی را درگیر فضای مجازی می‌شوند حتی عده‌ای بیش از پنج ساعت بر روی این شبکه‌ها وقت می‌گذارند و به اصلی‌ترین نیاز فرزند که نیاز عاطفی است توجه نمی‌کنند و این شبکه‌ها، نیاز عاطفی را از فرزندان سلب کرده‌ است.

برای اینکه نیاز عاطفی کودک برآورده شود باید خانواده زمانی را برای آنها اختصاص دهند ولی با وجود این شبکه‌ها زوجین فقط از لحاظ فیزیکی در کنار کودک هستند.

هنگامی که خانواده‌ها گوشی هوشمند را از سن پایین در دست فرزندشان قرار می‌دهند، کودک را وارد دنیای پرخطر مجازی می‌کند و این در حالی است که اصلا توجهی به عواقب و صدماتی که این فضا برای کودک در آینده خواهد داشت نمی‌کنند و حتی اگر بخواهند حساسیت به خرج دهند، چطور فرزند را قانع کنند که از این ابزار استفاده نکند زیرا خودشان مشغول استفاده از این دستگاه‌ها هستند.

اطلاع و اگاهی در خصوص فضای مجازی باید از طریق رسانه به خانواده‌ها داده شود؛ قبل از طلاق توافقی، طلاق عاطفی بین زن و شوهر صورت می‌گیرد که شبکه‌های مجازی بر روی طلاق عاطفی تاثیر مستقیم دارند و می‌تواند باعث کاهش روابط زوجین از لحاظ همراهی و همدلی کردن یکدیگر شود زیرا زن و شوهر برای زندگی در کنار هم نیازمند همدلی و همدردی یکدیگرند که فضای مجازی تاثیر مخرب بر این روابط می‌گذارد.

استفاده نابجا و بیش از حد از فضای مجازی خصوصاً شبکه‌هایی که ارتباطات ناپسندی را برقرار می‌کند بر عواطف زوجین تاثیر منفی می‌گذارد و طی مرور زمان فاصله و سوء‌تفاهم ایجاد می‌کند و به دنبال آن، خشونتهای لفظی و فیزیکی شکل می‌گیرد و نهایتا منجر به از هم پاشیدن محیط خانواده می‌شود.

به نظر می رسد رسانه ملی بتوانند با روش های هنرمندانه با ساخت مجموعه های مناسب  جای شبکه‌های اجتماعی را پر کند زیرا در حال حاضر شبکه‌های مجازی جای خالی تلویزیون را پُر کرده‌اند در صورتی که نباید اینگونه باشد و اگر رسانه ملی در این زمینه احساس مسئولیت می‌کند تا این مشکل نوپدید را حل کند باید با برنامه‌هایی، جایگزین فضای مجازی در میان خانواده‌ها شود البته با استفاده از خلاقیت و هنرمندیهای لازم صورت گیرد. قابل ذکر است که رسانه‌ی ملی صرفا نباید طرح مسئله یا برخورد سلبی کند بلکه باید با خلاقیت و هنرمندی نیازهایی که مردم از لحاظ نشاط و شادی دارند را برطرف کند.